Po djembe do Bakarego, Bamako 2003
Zdobycie dobrego djembe nie jest łatwe. Afryka rządzi się swoimi prawami i trzeba je respektować, jeśli chce się osiągnąć zamierzone cele .
Rzecz pierwsza: od razu po przyjeździe trzeba odwiedzić naszych znajomych, bo inaczej mamy spora szansę, że obrażą się na nas za to, że nie ich nie szanujemy, jesteśmy znów w mieście a nie przyszliśmy się przywitać.
Więc... pierwsze popołudnie spędzamy na piciu herbaty i często niczym więcej, bo rozmawiać się da tylko w języku bambara...
Kolejne odwiedziny przynoszą już konkretne posunięcia.
Najpierw wybieramy drewno: dokładnie jaki chcemy gatunek. Tym razem szczęście dopisało i drewno było juz w pracowni. Najczęściej na zamówiony materiał trzeba troche poczekać.
Kolejne kroki: ustalamy wielkość instrumentu, model (świat djembe jest żywy, jak wszędzie indziej pojawiają się nowości, są też modele klasyczne, panują mody na wielkość, kształt czy sposób ozdabiania).
Potem przychodzi trudny czas targowania się o cenę.
Za każdym razem startujemy od początku, bo nawet jak już mam dziesięć instrumentów od Bakarego to była to ciągle promocja i tak naprawdę to nie sprzedaje instrumentów tak tanio....
Ale czemu aż tak drogo?
Od ostatniego razu podrożało paliwo, i wszystko inne a rząd zakazał ścinania kolejnych gatunków i "dostawcy" drewna biorą dwa razy drożej za "pracę w trudnych warunkach" bo policja gania.
A poza tym wszystkie dotychczasowe bębny dostawałem w cenach promocyjnych więc teraz nic się nie da zrobić...
Czasem na tym schodzi kolejne popołudnie i sprawa zostaje do przemyślenia...
Przychodzi raz kolejny- dochodzą nowe argumenty: cztery żony i gromada dzieci do utrzymania. Robi wrażenie. Sam widzę, że charytatywnie bębnów robić nie można.
... nie można też nie ulec takim argumentom :)
W końcu dogadujemy się co do ceny...
jak zwykle promocyjnej.
Teraz już z górki.
Kolejne odwiedziny to sprawdzanie na jakim etapie pracy jesteśmy. Po każdy beben warto jest przyjść osobiście, jak tylko będzie skończony, zawsze bowiem może pojawic sie w międzyczasie, ktos, kto potrzebuje mojego bębna dużo bardziej niz ja sam. Następne dni upływaja więc na odbieraniu djembe z pracowni - sama radość.
